اکسیژن وپاییز

گاهی دوای درد آدمهای کلافه تنها اکسیژن جنگل های گیلان است.
.
استثنائا این پست دارای نوشته ی مهمان است، بخوانید و با من در سفر همراه شوید:
باز باران


با ترانه

با گوهر های فراوان

می خورد بر بام خانه

اجسام

اجسام تنها عیبی که دارند نمی توانند سوت و کف بزنند، از بس خرند!!
.
پی نوشت: هیچ کلمه ی مناسبی برای رساندن منظور بهتر از این" چار پای" گرامی نیافتم.
.
پس نوشت: از این عضو محترم جامعه ی شریف حیوانات(جناب خر) معذرت می خواهم که بیشتر از خیلی ها(روم به دیوار) می فهمد.

صندلی

گاهی بی آزار تر و حرف گوش کن تر از میز و صندلی پیدا نمی شوند
.
هیچ نوشت:چون بسیار واضح است نیاز به توضیح بیشتر نیست!!! 

ما گلیم

ما گلیم، ما سُنبلیم، ما بچه های بُلبلیم.........
.
شایعه درست نکنید دلم خواست همینجوری یه چیزی بنویسم.
.
خوب اگه می خواین دور وبرتون رو نگاه کنین یه دلیلی بتراشین.

چه سود؟

وقتی جواب قلم زنجیر است، چه سود از نوشتن.........
.
شد چهل و شش روز و تو ..........

افتخار

به افتخار آفرینیِ افتخار آفرینانِ مفتخر به افتخارِ مُفتخوری مُفتخَریم!
.
پی نوشت:اگه فهمیدید چی نوشتم به خودم هم بگین!