پدرم

می گفت:

نخند ای نوجوان زینهار بر موی سپید من/که این برف پریشان بر سر هر بام می بارد

.

پی نوشت:اون موقع بازمی خندیدیم؛ اما حالا تازه داریم می فهمیم منظورش چی بود!